Banon
France
Get Directions →
Quarté MC Banon internationaal treffen
MC Banon internationaal treffen is een initiatief van het tijdschrift Motoren & Toerisme en onderdeel van de Quarté. Meer informatie over de Quarté is hier beschikbaar.
Woensdag 8 mei 2013
Dag -1: motorcheck en schoonmaak
Soms begint een trip gewoon niet lekker. Zoals altijd kijk ik samen met een professional de motor even na, doe ik altijd voor een wat langere trip, zo ook twee dagen geleden. Behalve het vastzetten van een slang voor de benzine overloop was er niks mis met de motor. Maar op de weg terug naar huis rook ik een vreemde lucht die een beetje naar remblokken of koppelingsplaten rook. Maar ja, het is super druk met werk, dus geen tijd om direct te kijken. Vandaag toch nog maar een testritje gemaakt en ik rook het vreemde luchtje nog steeds, dus ik heb me niet vergist. Gauw gekeken of misschien de remmen voor of achter vastzaten, dat bleek niet het geval te zijn. Daarna getest of de koppelingsplaten versleten waren, 4000 toeren in zijn 5 en dan vol gas, de koppeling slipte niet, dus dat leek ook in orde. Thuis mijn buurman er maar eens bijgehaald, misschien heb ik wel last van mijn neus of zo, maar hij rook hetzelfde. Mijn buurman opperde terecht dat het ook een beetje naar elektriciteit rook, dus de zijpanelen er maar afgehaald en ja hoor, een stekker was gesmolten en een stuk stroomdraad lag open en bloot. Mijn buurman is handiger als ik en al snel had hij de stekker omzeilt met kroonsteentjes en een vers stuk stoomdraad. Even testen en alles werkte weer naar behoren (dacht ik).
Vol enthousiasme (nou valt ook wel weer mee) heb ik me daarna gestort op het schoonmaken van de motor, dat had ik sinds mijn laatste trip naar de Vogezen halverwege april dit jaar niet meer gedaan. Na het schoonmaken de motor gestart en achterom weer in de achtertuin gezet, maar ik hoorde nu een tikkend geluid. Na een vluchtige inspectie constateerde ik dat het de benzinepomp was. Pfff, wat nu weer, de benzinepomp gaat wel eens vaker stuk bij een Africa Twin, daarom heb ik een revisie setje op voorraad, maar niet de vaardigheden om dat klusje zelf te klaren. En nog erger, ik kon niet weg met de motor, want de motor startte ineens niet meer. Eerst bellen naar de motorzaak waar de motor in onderhoud is, ja, ik kan best wel het revisie setje monteren vandaag of desnoods morgen als je weggaat, maar als het probleem nu iets anders blijkt te zijn? En hoe krijg je dan de motor bij de motorzaak? Toch een klein uurtje hier vandaan, stress…
Nog maar iemand gebeld, de famous Berry Witches uit Vriezeveen, daar heb ik de motor 7 jaar geleden gekocht en hij weet echt veel van Africa Twins. Nou, als de benzinepomp tikt is hij niet kapot was zijn altijd nuchtere conclusie. Misschien zitten de slangen verkeerd om en blaast de benzinepomp in plaats van zuigen. Vervolgens direct een preek daar achteraan dat ik die stekker regelmatig moet schoonmaken, want dat is eigenlijk de enige echte zwakke plek van een Africa Twin, dat moet ik toch weten als veelrijder. Maak je die stekker niet schoon, komt er teveel weerstand, wordt de stekker te warm, kan het gaan vonken en gaat alles naar zijn gallemiezen. Oké, nu voel ik me een stuk beter, niet dus, maar het bracht me wel op een idee, als de benzinepomp tikt, de motor start niet, krijgt waarschijnlijk geen benzine, zou dan heel misschien de benzinekraan dicht staan..? Even kijken, en ja hoor, benzinekraan weer open gezet en het trouwe apparaat bromde weer zoals vanouds zonder een tikkende benzinepomp.
Waarschijnlijk hadden we met het trekken van de stroomkabels zonder het te weten de benzinekraan dicht gedraaid. Hoewel enigszins beschaamd, toch opgelucht, we gaan morgen gewoon rijden en zien wel waar het schip strand. Misschien staat mijn spanningsregelaar op springen en sta ik straks stil in Frankrijk, natuurlijk in de stromende regen, maar ja, dat hoort bij het avontuur dat motorrijden heet. In ieder geval laat ik als ik weer terug ben een voltmetertje plaatsen op mijn dashboard, dan kan ik eventuele stroomstoringen snel traceren, dit natuurlijk op advies van Berry Witches. En nu snel koffers pakken, het is zo donderdag en ik heb er zin in!
Duimen jullie voor me?
Donderdag 9 mei 2013
Dag 1: van Nootdorp naar Arbois (745 km)
Eindelijk Hemelvaartsdag! We gaan lekker een flink stuk rijden, ik heb er zin in, zeker na zo’n drukke werkperiode. Je weet dat het op de weg druk kan zijn tijdens Hemelvaartsdag, dus ik ga of heel vroeg weg, of juist wat later. Deze dag voor de tweede optie gekozen, ik ben ongeveer 10.30 uur vertrokken. En of het geholpen heeft.., ik weet het niet, ik kreeg te maken met 3, niet zulke lange files, een op de A13 van Den Haag naar Rotterdam, een op de ringweg van Antwerpen en een op de ringweg van Brussel. Het weer was dreigend, maar meer als een spatje regen heb ik niet gehad. Door de files en een uitgebreide lunchstop kwam ik pas 19.30 uur aan op de plaats van bestemming, Hótel des Messageries in Arbois.
Arbois is een rustig plaatsje in de Jura, door mij gekozen omdat het goed op de route lag en ik een redelijk hotel voor niet teveel geld kon vinden (€ 50,- inclusief ontbijt). In het hotel aangekomen bleek een van de weinige restaurants in het dorp al volgeboekt te zijn, waarschijnlijk vieren ze in Frankrijk ook Hemelvaartsdag. Gelukkig kon ik toch nog aanschuiven om 21.30 uur, geen straf, want eerst even douchen, wat mailtjes wegwerken, wat honger (en dorst) opbouwen en het is zo half tien. Achteraf geen slechte keuze, dat Arbois, want het restaurant La Finette schotelde me een prima maaltijd en dito wijn voor! Voor € 27,50 een 5-gangen maaltijd met 3 glazen streekwijn inclusief een aperitief.
En de Jura kazen schijnen wereldberoemd te zijn, nog een meevaller! Leuk nog even gesproken met een Nederlander die daar woont, rond twaalf uur weer terug naar het hotel, had even ruzie met een drempel, die leek een meter hoog te zijn, maar bleek niet hoger als 5 cm te zijn. Stevig spul dat Franse aperitief… Gelukkig (??) stortregende het en wat beter geconcentreerd, op naar mijn bedje, morgen een flink stuk binnendoor en hopelijk beter weer.
Vrijdag 10 mei 2013
Dag 2: van Arbois naar Manosque (460 km), van Manosque naar Banon en weer terug (80 km)
Als eerste rond half acht aan het prima ontbijt. Hoe zullen we gaan rijden, dit keerr totaal geen routes voorbereid, had er gewoon geen tijd voor en in Banon zouden de routes van de lokale motorclub klaar liggen. Kon het niet te gek maken want had rond 19.00 uur een afspraak met MC Banon voor een gezamenlijk diner. Na wat probeersels bleek ‘tolwegen vermijden’ op de TomTom Rider 5 het beste resultaat te geven. Uitchecken en rond 9.00 uur zat ik alweer op de motor, het weer bleef dreigend en wat hoger gewoon koud, maar gelukkig geen noemenswaardige regen. De Jura is echt wel een mooie omgeving om te rijden met Cols tot ruim 1.700 meter en eigenlijk nog niet eens zo ver weg. Besancon, een heel leuk stadje overigens, ligt op 700 km van Den Haag en is een mooie uitvalsbasis om de Jura te verkennen, even onthouden voor een volgende keer.
Vooral de weg door Parc Naturel Régional de Chartreuse op de route naar Grenoble is prachtig, zelfs op de provinciale wegen, want had geen tijd genoeg om de kleinere, en vast veel mooiere, weggetjes te ontdekken. In Grenoble de inwendige mens versterkt met een Bic Mac, niet goed, wel lekker. Wat de inwendige mens ook versterkt is het panorama rond Grenoble, in het noorden het Chartreuser gebergte, in het westen het plateau van de Vercors en in het oosten het massief van Belledonne, allemaal met een laagje poedersuiker bedekt.
De stad zelf ligt amper 204 meter boven de zeespiegel, maar in de omringende bergen zijn er circa twintig ski-pistes, de dichtstbijzijnde op ongeveer 15 minuten rijden. Net als de Jura zijn de Rhône-Alpes zeker de moeite waard om wat intensiever te bezoeken, maar ja, so much to see and so little time.
Verder dan maar weer, voorbij Grenoble passeren we het Parc Naturel Régional du Vercors en komen we langs het prachtige La Rochette bij het stadje Sisteron in de Alpes-de-Haute-Provence. En alsof het zo bedoeld was, de zon breekt door en de wintervoering kan uit de motorjas. Sisteron vraagt erom om even uitgebreid te stoppen, een Citadel torent hoog boven het stadje uit en een flink stuk lager stroomt het riviertje de Durance. De citadel blijkt een verdedigingswerk te zijn tegen de troepen van Napoleon en samen met de torens van de oude stadsmuur geeft het een mooi aanzien. Voorbij Sisteron wordt het landschap steeds mediterraner, ruige rotspartijen, hier en daar een pluk olijfbomen, amandelbomen, ceders en cipressen. Dit alles doorklieft door een wild stromende en lichtblauwe rivier. Wel uitkijken geblazen, want soms moet je ook op de weg letten en niet alleen op het prachtige landschap om je heen.
Aan alle mooie dingen komt een eind, zo ook aan deze rit. Ongeveer 17.30 uur kom ik aan bij het aparthotel Séjours & Affaires Le Manosque. Veel tijd om te rusten had ik niet, ik had immers een diner afspraak met MC Banon en ik wist nog niet precies hoe ver dat rijden was. Dus maar snel inchecken, een appeltje eten, wat drinken, koffers afladen, tandjes poetsen en hup maar weer op de motor. De TomTom op de snelste weg naar Banon en rijden, TomTom ziet geen snelwegen en kruipdoor-sluipdoor blijkt de snelste route naar Banon te zijn. Ik heb daar geen problemen mee, het extra gewicht van de zijkoffers weg, de wintervoering uit mijn motorjas, de zon op mijn helm en haarspeldbochten gedrapeerd in een fantastisch landschap. Kom maar op! De pijn in mijn achterwerk verdwijnt net zo snel als ons belastinggeld naar Bulgarije en ik geniet met volle teugen.
Echt gaaf, je ziet het dorpje met verdedigingswerken op een heuvel steeds dichter bij komen. Zo om en nabij zeven uur ‘s avonds kom ik aan in Banon. Banon is een klein authentiek middeleeuws dorp in een vallei, ingeklemd tussen een paar flinke bergen. In Banon aangekomen wel even zoeken, als enige omschrijving had ik dat ik bij het Foyer Rural Banon tegenover het stadhuis werd verwacht. Na het wat doelloos rondjes rijden werd ik aangesproken door een ruig uitziende man met spijkerjas, haarband en een lange grijze haardos, het bleek de president te zijn van MC Banon! In no time had ik mijn motor geparkeerd en stond ik ineens in een motor clubhuis met de lokale motorridders. En niemand sprak Nederlands en ik geen Frans, dat heb ik weer. Probeer maar eens in gebarentaal duidelijk te maken dat je meedoet met de Quarté van het tijdschrift Motoren & Toerisme en dat je daar een stempeltje voor nodig hebt.
Gelukkig werd er in het enorme ledenbestand (20 leden) een Nederlandssprekende Belg gevonden, deze sympathieke kerel werd de komende dagen mijn steun en toeverlaat. De stempel werd snel gezet, ik kreeg als welkomstgeschenk nog wat streekproducten en een T-shirt in mijn handen gedrukt en het feest kon beginnen. Nou ja, eerst wat eten, het duurde even, een uurtje of 3, maar dan heb je ook wat. Buiten op het pleintje kwam een auto met aanhangwagen aanrijden waar als naam Ali Baba op stond (echt waar). De aanhangwagen bleek een mobiele keuken te zijn en daarin werd een vers geslacht lam in stukken gehakt en op een grillplaat geroosterd. Ja, je moet natuurlijk niet te kieskeurig zijn op zulke trips, maar al met al smaakte het Albanese eten, dat bleek het te zijn, prima. De deelnemers aan de Quarté en de redactie van Motoren & Toerisme kwamen druppelsgewijs binnen en zoals zo vaak met motorrijders onder elkaar, het werd een gezellig samenzijn.
Ik heb nog een hele aparte vrouw ontmoet, nee Malika, maak je geen zorgen, het was een onschuldige ontmoeting. Een vrouw van denk in de vijftig jaar met spijkerjas, kort spijkerbroekje en een cowgirlhoed! Ik denk dat ze niet groter was dan een meter vijftig, maar ze had de meest ruige motor van allemaal, kijk maar op de afbeelding hiernaast, tis echt waar. Bijkomend voordeel, ze was de enige in de club met wie ik Engels kon spreken. Zij kwam dan ook niet uit Banon, maar uit Marseille en had gehoord van het internationale treffen, ze was nieuwsgierig geworden, net als ik eigenlijk. En zo hebben we een heel prettig gesprek gevoerd, bijvoorbeeld over haar dochter die in Kenia woont en de motorevenementen die ze bezoekt. Helaas moest ik na één (Albanees) wijntje de overige alcoholistische versnaperingen afslaan, ik moest immers nog bijna 40 km in de bergen rijden, met alleen de sterren als verlichting.
Ik zorg altijd dat ik een helder vizier bij me heb en een geel hesje, zodat ik beter kan zien en beter gezien kan worden als de omstandigheden dat nopen. Het werd een prachtige nachtrit met alleen de sterren als gezelschap, vlak na middernacht arriveerde ik weer bij het hotel en na een korte douche vlug onder zeil, de volgende dag zou weer heel bijzonder worden.
Zaterdag 11 mei 2013
Dag 3: rondrit Banon (385 km)
Vroeg ontbijten, want de rit zou 09.30 uur aanvangen. Nog gauw even tanken en dan voor de tweede keer de prachtige rit van Manosque naar Banon. Het zonnetje begon al lekker op te warmen en prima op tijd kwam ik in Banon aan. Leuk gezicht (en gehoor), zo’n middeleeuws pleintje met misschien wel 70 of 90 brullende motoren. Ja, ze pakken het daar goed aan, een aantal leden van MC Banon hadden een geel hesje met ‘sécurité’ en blokten gewoon de zijwegen, zo konden we met tussen de 70 en 90 motoren achter elkaar rijden, probeer dat maar eens in Nederland! Ik zat ongeveer in het midden van de stoet en kreeg gewoon kippenvel over mijn hele lichaam toen we luid toeterend onder grote belangstelling het dorpje verlieten. Wat volgde was een prachtige tocht naar een meertje in de buurt van Manosque, fantastisch om te zien was het meewerken van de medeweggebruikers, geen onvertogen woord, vaak een opgestoken duim, ook als ze flink moesten wachten tot de lange stoet motorrijders voorbij waren. Foto’s en video’s kunnen het gevoel niet virtualiseren wat je hebt als je in zo’n lange stoet rijdt door een prachtig landschap met alleen maar echte motor liefhebbers, een van mijn mooiste motorervaringen! Onderweg werd er gestopt voor een bezoek aan een ecologisch museum waarin de olijfboom centraal stond. Best wel interessant, maar ik wil vooral rijden. Ik zou deze dag niets te kort komen, maar daarover straks meer. Eerst volgde nog een picknick bij een leuk meertje. Lekker stokbrood met diverse pittige kazen uit de buurt en net zo pittige droge worst. Prima geregeld, na het eten een uiltje geknapt aan de rand van het meer en al snel was het weer verzamelen voor de rit terug naar Banon.
Bij navraag bij mijn Belgische vriend bleek dat er vrijwel rechtstreeks terug naar Banon zou worden gereden. Dat was niet helemaal naar mijn zin, mijn honger naar bochten en mooie landschappen was nog niet gestild, dus wat tips gekregen en in mijn eentje weer verder. Als tip kreeg ik het Lac de Sainte-Croix, niet zo heel ver verwijderd van Banon en niet geheel onbelangrijk, nu nog niet zo druk met toeristen. Zulke kansen moet je pakken vind ik, naast mijn TomTom Rider 5 heb ik ook nog een Tripy GPS aan mijn stuur hangen. Tripy heeft op zijn harde schijf een bibliotheek van 1.000 routes staan. Dus roadbooks aanklikken, bibliotheek aanklikken, daarna ‘begint dichtbij me’ en voila, de dichtstbijzijnde rit was een rit die begint bij het Lac de Sainte-Croix! ‘Wilt u een route naar het Lac de Sainte-Croix’ verschijnt er in mijn Tripy, ja dat wil ik wel, let’s go! En weer begint er een fantastische rit.
Als je uit de bergen het heldere blauwe water van het Lac de Sainte-Croix ziet is het gevoel euforisch, wat is het toch mooi! Een aantal hairpins staan nog tussen je motor en het water van het meer. Wat verschrikkelijk, moeten we echt daar doorheen, met niet echt veel tegenzin ronden we deze bijna 360° bochten en staan we aan de oever van dit prachtige stuwmeer. En het ergste, je moet weer helemaal terug, weer door die hairpins, soms is het leven bijna ondragelijk (ha, ha). De route volgt de oevers van het meer, steekt het meer over via een stuwdam en krioelt via kleine steile weggetjes omhoog naar het achterland. Na een heerlijke cappuccino met uitzicht op het meer verlaten we het Lac en gaan we op zoek naar nog meer mooiheid. Al rijdende dacht ik dat de route wel weer zou terugkeren naar het beginpunt, meestal zijn de roadbooks in Tripy rondritten, maar dit keer dus niet…
Toen ik bij een ander meer terecht kwam, Lac de Carces, dacht ik, laat ik toch maar kijken hoever ik ben verwijderd van Banon, want het is al half zes en ik werd om 20.00 uur verwacht bij het diner, bleek ik ruim 200 km verwijderd te zijn van Banon! Met geen snelwegen in de buurt is dat toch gauw 3 à 4 uurtjes sturen, de motor snel omgekeerd, tanken, TomTom op snelste route naar Banon en stevig het gas erop, uitkijken, want de felle zon scheen flink in mijn ogen en belemmerde mijn zicht. Zonder één moment rust in een keer doorgejakkerd, een beetje verdwaast kwam ik om 20.30 uur aan in Banon, ik was op tijd voor het diner, want in Frankrijk kun je er altijd een half uurtje bij rekenen als je een afspraak hebt. Soms is dat dus een voordeel!
In het motorclubhuis werden we aangenaam verrast met een authentiek Provençaals diner, lekker. Ook de avond verliep weer prettig, helaas maar één wijntje, maar ik werd nu echt toegelaten tot de Quarté rijders, een leuke groep veelrijders die van toeren, natuur én een neut houden. Ik was/ben de enige Nederlandse rijder, hmm, even nadenken hoe we dat kunnen veranderen.
Voor mij hield het om 23.00 uur op, ik had nog een afspraak met de sterren en wilde enigszins uitgerust beginnen aan de lange terugweg van morgen. Het afscheid was hartelijk, ik beloofde plechtig om 06 juli in Italië, de bestemming van de volgende Quarté, een slaapplek op loopafstand te reserveren, zodat ik dan samen met deze groep het glas kan heffen tot in de vroege uurtjes..!
Zondag 12 mei 2013
Dag 4: van Manosque naar Nootdorp (1.250 km)
Om 07.00 uur gaan rijden en om 22.00 uur weer thuis. 1.250 km in 15 uur op een Africa Twin, een fijne motor, maar niet echt een comfortabele reismotor. Wat moet ik daar over zeggen? Het deed pijn, dat zal ik niet ontkennen en ook niet snel vergeten, het was vrij druk op de wegen, veel mensen zijn een weekend weggeweest en gingen op die zondag weer terug. De motor heeft zich prima gehouden, ook na de stroomstoring één dag voor het vertrek. Verder was het rijden, tanken, ontbijt, tanken, rijden, lunch, rijden, tanken, rijden, tanken, rijden, een snelle snack als diner en weer tanken en rijden. Volgens mij heb ik vijf keer getankt. Het was koud, heb ergens onderweg een bodywarmer gekocht voor onder mijn motorjas en toch was het leuk, soms hoort het afzien er gewoon bij. Zou ik het nog een keer doen? Als je het het zondagavond 12 mei had gevraagd, dan was nee het antwoord, als je het één dag daarna had gevraagd, nou, misschien, vraag het nu dan zeg ik, ja, natuurlijk! Maar dan misschien wel op een andere motor…
Volgende trip gaat naar Italië, daar word ik 06 juli bij de Stella Alpina verwacht, het hoogste motortreffen van de wereld. Als ik me goed genoeg voel wil ik de Col de Sommeiller beklimmen, met bijna 3.000 meter de hoogst bereidbare pas van Europa. Tot dan!
Video clip Quarté MC Banon internationaal treffen 2013
