7-daagse Scandinavië trip, reisverslag dag 5

×Details

Bruksvägen 10
666 93 Gustavsfors, Zweden
Get Directions →

Woensdag 3 september 2014

Knallen van Noorwegen naar Zweden…

Nou met dat knallen valt het wel mee hoor, ik ben niet zo’n hardrijder en mijn Honda Africa Twin is ook niet echt een buikschuiver. Maar op mijn niveau heb ik flink doorgereden, dat kon niet anders, want 510 km per dag met flinke stukken offroad is een stevig stukje sturen. Uiteindelijk ben ik vóór 09.00 uur vertrokken en was ik iets over 18.00 uur op de plaats van bestemming, ruim 9 uur in het zadel met kleine stopjes voor foto’s en een snelle lunch. In de videoclip onder de tekst kun je denk wel zien dat flink ik doorrij, maar niet echt super aan het knallen ben. Dat was wel anders in de videoclips die ik onlangs heb gepost in de Facebook groep ‘de motorrijder‘.

Wat heet, in de ene videoclip betrof het een wedstrijd tussen een BMW S1000RR en een Honda Fireblade CBR1000RR Fireblade en in een andere clip een Russische waaghals die het ‘filefileren’ een hele nieuwe dimensie geeft. De tellers gingen niet verder als 299, maar ik denk dat ze de 300 km per uur grens wel zijn gepasseerd. Met verbazing, een verhoogde hartslag en krullende tenen heb ik de clips bekeken. Tegenstrijdige gedachten schoten door mijn hoofd; als dat maar goed gaat, wat onverantwoord, die worden zo niet oud, wat een moed, wat een skills, wat een helden, wat een dwazen’.

Met nóg meer verbazing heb ik de reacties op het Facebook bericht gelezen, ja, soms ook met krullende tenen en verhoogde hartslag. Sommige mensen dachten het zelfs te kunnen maken om de acteurs in deze clip de dood te wensen! Dat gaat me dan toch wel een stapje te ver, kijk, het is natuurlijk onverantwoord, om dat te begrijpen hoef je niet gestudeerd te hebben. Met zulke snelheden op zulke drukke wegen rijden is vragen om problemen. Dat ze zichzelf in de problemen brengen is niet zo’n probleem vind ik, ik hou van ‘de vrije keuze’, maar je medeweggebruikers kunnen zodanig schrikken dat ze of vol op hun rem trappen of een onverwachtse uitwijk manoeuvre maken met alle gevolgen van dien.

Maar je moet het ook relativeren, als je veel op de weg zit zoals ik, dan zie je gewone burgervaders met 2 kinderen, een middenklasse auto, een kantoorbaan, en een huis in een vinex wijk, de meest vreemde capriolen uithalen om 5 minuten eerder op hun werk te kunnen zijn. Geen richting aangeven, afsnijden, niet (goed) kijken als ze van rijbaan verwisselen, zo dicht op je achterlicht rijden dat elke rem actie, hoe minimaal ook, tot een ongeluk leidt. Dit veelvoorkomende weggedrag, zeker in Nederland en België, is net zo onverantwoord als de snelheidsjunkies in de videoclips. En het ergste is, het zou zo maar kunnen, dat deze brave burgervaders, met hun eigen amorele weggedrag, nou precies dié mensen zijn, die het hardste schreeuwen als het gaat om motorrijders die te hard rijden, of geen geel hesje dragen, of geen beschermende kleding aan hebben!

Zo, dat moest er even uit! Leven en laten leven is mijn motto, natuurlijk zonder andere mensen in gevaar te brengen. Liever leven met een beetje gevaar, als een duf zoutloos leven. Daarom rij ik motor en blijf ik motor rijden zolang het kan. Sommige mensen vinden mijn Scandinavië trip met zoveel kilometers per dag ook onverantwoord, nou het zal wel, ik rij, dus ik leef! Ook deze dag van Noorwegen naar Zweden was er een om in te lijsten. Langs Fjorden, over een hoogvlakte, de eindeloze bossen, lege wegen, gravel paden, maar ook kilometers maken over wat saaiere lange stukken provinciale weg, de geuren, de kleuren, zadelpijn, friet met kroket bij de Nederlandse herbergeigenaren, alles bij elkaar maakte deze dag weer tot een belevenis die ik niet snel zal vergeten…